انقلاب اسلامی در مقایسه با انقلاب‌های فرانسه و روسیهدكتر منوچهر محمدی در این كتاب شیوه‌ای كلاسیك را در بررسی پدیده‌های اجتماعی و به‌ویژه در مطالعه‌ی انقلاب‌ها را انتخاب كرده است. او می‌گوید این كتاب را در سال 1365 و به توصیه‌ی حضرت امام خمینی رضوان‌الله‌علیه نوشته است.
فرانسه در آستانه‌ی انقلابش در بدترین شرایط اقتصادی قرار گرفت و از پنجاه سال پیش از آن با مشكلات و بحران‌های مالی فراوانی دست به گریبان شد. استقراض‌های خارجی فرانسه سر به فلك كشید و قحطی موجب تضعیف شدید قدرت سیاسی آن گردید. در مقابل، نارضایتی مردم هم به اوج خود رسید. این شرایط در روسیه نیز با آغاز قرن بیستم و پس از پایان دو جنگ خارجی به همان وضعیت فرانسه دچار بود و ركود و بیكاری در آن به‌شدت گسترش یافته بود. اما شرایط ما در اواخر حكومت محمدرضا پهلوی كاملاً متفاوت بود. ایران در سال‌های پس از 1353 در مطلوب‌ترین شرایط اقتصادی قرار داشت؛ تا جایی كه در تمام دوران سلطنت 57 ساله‌ی رژیم پهلوی و حتی دوره‌ی قاجار این شرایط خوب مالی بی‌سابقه بود. با افزایش غیر قابل باور درآمدهای نفتی، حكومت شاهنشاهی ایران به یكی از ثروت‌مندترین دولت‌های جهان بدل شد، اما جامعه‌ی ایرانی از یك جامعه‌ی مولد به یك جامعه‌ی كاملاً مصرف‌گرا تبدیل شد. بر خلاف رژیم‌های فرانسه و روسیه، نه‌تنها دولت مقروض نبود، به بسیاری از دولت‌ها وام می‌پرداخت و از ذخایر ارزی سرشاری برخوردار بود.
دكتر منوچهر محمدی در كتاب «انقلاب اسلامی ایران در مقایسه با انقلاب‌های فرانسه و روسیه» شیوه‌ای كلاسیك را در بررسی پدیده‌های اجتماعی و به‌ویژه در مطالعه‌ی انقلاب‌ها را انتخاب كرده است. او می‌گوید این كتاب را در سال 1365 و به توصیه‌ی حضرت امام خمینی رضوان‌الله‌علیه نوشته است. كتابی كه یك مقدمه و سه فصل اصلی دارد و در انتها با یك جمع‌بندی به پایان می‌رسد.
نویسنده در فصل نخست كتابش از مراحل سه‌گانه‌ی انقلاب‌های دنیا سخن می‌گوید و سپس آفات هر انقلابی را توضیح می‌دهد. در فصل دوم و در دو گفتارِ جداگانه به بررسی قدرت سیاسی و قدرت اجتماعی پیش از پیروزی انقلاب در هر سه كشور می‌پردازد. در فصل سوم نیز با دو گفتارِ «حاكمیت میانه‌روها» و «رادیكالیسم»، دست به مقایسه‌ی این سه كشور در شرایط پس از پیروزی انقلاب‌ها می‌زند. در بخش پایانی كتاب نیز سخن از مباحثی همچون رفُرم، شورش، كودتا و انقلاب را به میان می‌آید و نگارنده دو سؤال اساسی را مطرح می‌كند؛ این‌كه «آیا انقلاب فرزندان خود را می‌خورد؟» و دیگر این‌كه «آیا انقلاب ایران به دیكتاتوری ختم می‌شود؟»
نكته‌ی مهم این است كه نویسنده برای نگارش این كتاب به تحقیق كتابخانه‌ای بسنده نكرده، بلكه به كشورهای مختلف اروپایی هم سفر كرده و از منابع اصلی نیز بهره برده است.
دكتر منوچهر محمدی در كتاب «انقلاب اسلامی ایران در مقایسه با انقلاب‌های فرانسه و روسیه» شیوه‌ای كلاسیك را در بررسی پدیده‌های اجتماعی و به‌ویژه در مطالعه‌ی انقلاب‌ها را انتخاب كرده است. او می‌گوید این كتاب را در سال 1365 و به توصیه‌ی حضرت امام خمینی رضوان‌الله‌علیه نوشته است. كتابی كه یك مقدمه و سه فصل اصلی دارد و در انتها با یك جمع‌بندی به پایان می‌رسد.
نویسنده در فصل نخست كتابش از مراحل سه‌گانه‌ی انقلاب‌های دنیا سخن می‌گوید و سپس آفات هر انقلابی را توضیح می‌دهد. در فصل دوم و در دو گفتارِ جداگانه به بررسی قدرت سیاسی و قدرت اجتماعی پیش از پیروزی انقلاب در هر سه كشور می‌پردازد. در فصل سوم نیز با دو گفتارِ «حاكمیت میانه‌روها» و «رادیكالیسم»، دست به مقایسه‌ی این سه كشور در شرایط پس از پیروزی انقلاب‌ها می‌زند. در بخش پایانی كتاب نیز سخن از مباحثی همچون رفُرم، شورش، كودتا و انقلاب را به میان می‌آید و نگارنده دو سؤال اساسی را مطرح می‌كند؛ این‌كه «آیا انقلاب فرزندان خود را می‌خورد؟» و دیگر این‌كه «آیا انقلاب ایران به دیكتاتوری ختم می‌شود؟»
نكته‌ی مهم این است كه نویسنده برای نگارش این كتاب به تحقیق كتابخانه‌ای بسنده نكرده، بلكه به كشورهای مختلف اروپایی هم سفر كرده و از منابع اصلی نیز بهره برده است.
