
دكتر منوچهر محمدی در این كتاب شیوهای كلاسیك را در بررسی پدیدههای اجتماعی و بهویژه در مطالعهی انقلابها را انتخاب كرده است. او میگوید این كتاب را در سال 1365 و به توصیهی حضرت امام خمینی رضواناللهعلیه نوشته است.
دكتر منوچهر محمدی در كتاب «انقلاب اسلامی ایران در مقایسه با انقلابهای فرانسه و روسیه» شیوهای كلاسیك را در بررسی پدیدههای اجتماعی و بهویژه در مطالعهی انقلابها را انتخاب كرده است. او میگوید این كتاب را در سال 1365 و به توصیهی حضرت امام خمینی رضواناللهعلیه نوشته است. كتابی كه یك مقدمه و سه فصل اصلی دارد و در انتها با یك جمعبندی به پایان میرسد.
نویسنده در فصل نخست كتابش از مراحل سهگانهی انقلابهای دنیا سخن میگوید و سپس آفات هر انقلابی را توضیح میدهد. در فصل دوم و در دو گفتارِ جداگانه به بررسی قدرت سیاسی و قدرت اجتماعی پیش از پیروزی انقلاب در هر سه كشور میپردازد. در فصل سوم نیز با دو گفتارِ «حاكمیت میانهروها» و «رادیكالیسم»، دست به مقایسهی این سه كشور در شرایط پس از پیروزی انقلابها میزند. در بخش پایانی كتاب نیز سخن از مباحثی همچون رفُرم، شورش، كودتا و انقلاب را به میان میآید و نگارنده دو سؤال اساسی را مطرح میكند؛ اینكه «آیا انقلاب فرزندان خود را میخورد؟» و دیگر اینكه «آیا انقلاب ایران به دیكتاتوری ختم میشود؟»
نكتهی مهم این است كه نویسنده برای نگارش این كتاب به تحقیق كتابخانهای بسنده نكرده، بلكه به كشورهای مختلف اروپایی هم سفر كرده و از منابع اصلی نیز بهره برده است.